woensdag 28 september 2011

Film: Alamar

De film Alamar (in het Engels on the sea) kwam in 2009 uit, ik zag 'm een paar dagen geleden. Het is een prachtige film die ik iedereen zou aanraden (maar het is geen film voor mensen die meer houden van snelle actiefilms). Het gaat over een jongen van een jaar of 7 met gescheiden ouders, een Italiaanse moeder en Mexicaanse vader. De moeder houdt van veel rumoer en veel spullen om zich heen (ze woont in Rome), de vader is tegenovergesteld. Hij is visser in een natuurgebied in Mexico en draagt vrijwel nooit meer dan een broek. Hij woont in een hutje bij de zee. De jongen woont bij zijn moeder en gaat voor een tijd naar zijn vader toe, voor het laatst. De film laat dat stukje leven zien. Ik vind het prachtig mooi. Na het bekijken van de film, stonden al mijn zintuigen op scherp. Ik hoorde het spetteren van het water uit de kraan, geluiden van buiten, zag de zon schitteren door de bomen. Met andere woorden: ik was me veel bewuster van alle mooie, simpele dingen om me heen. Ik vind het wel heel bijzonder als een film dat met me doet.



Het zien van deze film zette me ertoe aan om weer te posten op deze blog. Het was een tijd geleden dat ik dat deed.